Oda(Bölüm 3)

Hana birkaç dakika bekledikten sonra sabırsızlığı nedeniyle kapıyı kırarak içeriye girdi.
Bir kez olsun bir şeyleri parçalamasan olmaz mıydı? diye sordu içinden.
Aido karşısında kızıl saçlı Hana'yı görünce donakalmıştı. Hala olanların etkisinde olduğu apaçık ortadaydı. Hana'nın aklına onun bu korkusundan yararlanmak gelmişti ancak içindeki masum Hana bir kez daha çıkıştı ve OLMAZ! diye bağırdı. Elbette bunu sadece Hana duymuştu.
"Pekala, buraya sadece ve sadece o velet istediği için geldim. Bunu aklından çıkarma tamam mı?" diyerek Aido'ya aşırı sert ve korkutucu bir şekilde baktı.
daha fazla uzatma gene kaçacak gibi geliyor bana.
"Peki, peki. Pff... Özür dilerim falan filan oldu mu? Hıh! Ben gidiyorum."
Çok soğuksun.
Bu kadarına şükret. Hayatım boyunca kimseden özür dilemedim. Rezalet!

Aido donakalmış bir biçimde önce kırılan kapısına ardından içeriye dalan Hana’ya baktı.. Ve tekrarladı:

‘’Ne gün ama..’’

Aslında donmuş gibi görünebilirdi..Fakat Hana’ya karşı korkusu birazda olsa azalmış ve yüzsüzlüğü artmıştı..Hana’nın memnuniyetsizlik dolu kaba özrünüde ağzı açık izledikten sonra Hana’nın hayatında hiç özür dilemediği kanısına vardı..Kafa salladı..Aslında bu kız aşırı değişkenliği ve biraz ürkütücülüğü dışında pekde canavar sayılmazdı..Sonuçta herşeye rağmen oda sıradan bir soylu vampirdi.. Her ne kadar huysuz ve korkutucu yüzleri olsada..Kızın rezalet özrüne kafa sallamakla yetindi..Bunu bile yapması Aido’yu şaşırtmaya yetmişti..Kızın odadan çıkmasıyla tekrar yatağa yattı..Ancak tüm uykusu kaçmıştı ve uyuyamıyordu...Bir kaç kez yatakta döndü ve uyumaya çalıştı..Yaklaşık yarım saat sonra hala ardına kadar açılmış gözleri’ni tavana dikiyordu..Kafasını kaldırdı..Karşı duvara asılmış aynadan dağılmış saçları ve hafif morarmış gözlerini gördü..

‘’Pes ediyorum..’’

Dedi ve bir kez daha söylenerek kalktı..Kızın kırdığı kapının altında beyazımsı bir şey dikkatini çekti..Kapıyı yavaşça çekti ve kağıdı kırıştırarakta olsa kurtarmayı başardı..
‘’Bunu o mu düşürdü ki?’’ Dedi ilgisizce..
Ancak merakına yenik düştü ve kağıdı kırıştırarak açtı.. Kağıtta büyük harflerle yazılmış sayılı cümleleri içinden okudu...

‘’Saat üçte limana gel mi? Bu ne şimdi?’’ dedi kağıdı sallayarak..


Bir anlık düşündü..Ardından yüzüne bir sırıtış yayıldı..’’Birilerinin sırları var galiba..’’diyerek güldü..

Kağıtta umutla çizilmiş bir kalp veya onun gibi birşey aradı..Düşündüğü şey apaçıktı..Ancak bulamayınca hevesi kaçtı..Belki de kalp çizemeyecek kadar duygusuzdur diye düşündü ukalaca..
Hemen duvar saatine baktı..Henüz sabahın sekiziydi..Ayağa kalktı ve hemen çekmeceleri karıştırmaya başladı..Kendine farkedilmeyeceği tipik insan kıyafetleri bulmalıydı..Bu kadar pahalı şeyler işe yaramazdı..Görünüşe bakılırsa saat üçte limanda bir işi vardı..