Özür..

Aido bir kez daha küçük deftere göz atarak yürümeye devam etti..Gece olmasına karşı derste değildi..Yavaş adımlarla gündüz sınıfının yatakhanesine ilerliyordu..Yakalanırsa elbette ki cezası büyük olurdu ancak müdür dışında onu basacak sınıf başkanlarına karşı mükemmel yüzü ana silahtı..Yavaşça taş merdivenleri çıktı..Ve olabildiğince sessiz gündüz yatakhanesinin ana salonunda odalara çıkan merdivene doğru yürümeye başladı..Gece yatakhanesinden pek farkı yoktu..Sadece daha renkli ve ucuz bir yerdi..Taş merdivenleri çıktı..Son bir kez daha elindeki defterde kontrolünü yaptı..Hesaplamalarına göre bu okulda ki en güzel kız isisti..Ve aido ne kadar kavga ederse etsin İsis’i güzel buluyordu..Bu nedenle belki de hayatında ilk kez ve muhtemelen son kez bir kibarlık yapmaya ve İsis’ten özür dilemeye karar verdi ki şimdiye kadar kimseden ciddi anlamda özür dilememişti..Cebinde de düşmesin diye sıkı sıkı sabitlediği kırmızı küçük kutuda ona aldığı bir hediye bile vardı..İnce zarif gümüş bir bileklik almıştı İsis’e bilekliğin altında hafif sarkan bir melen dikkat çekiyordu ve melek figürü 21 karat elmastan oluşuyordu..Çekingen bir edayla önünde durduğu kapıyı yavaşça tıklattı..

İsis kapının sesiyle bir anda uyandı. nedense seslere karşı aşırı hassastı. Aynı zamanda da yeni uyanmış olmasına karşın hiç uykulu değildi. Kapıda bir vampir vardı. Ama kim olduğunu göremiyordu. Hana olduğunu düşündüğü için üstünü değiştirmeye gerek duymadan geceliğiyle kapıyı açtı. Ama karşısındaki kişi kesinlikle ve kesinlikle Hana değildi. anlaşılan İsis sandığı kadar ayık değilmiş. Şaşkınlıktan ağzı bir karış açık kalmıştı ancak hemen kendini toparladı.
"Ne istemiştin?" diye sordu sakin bir sesle Aido'ya

İsis’i geceliği ile kapıda görünce Aido’nun yüzüne bir gülümseme yayıldı..Ancak hemen sakladı..Bir süre kapıda öylece İsis’e boş gözlerle baktı..Ardından niçin buraya geldiğini hatırladı..Hatırlamasına rağmen bunu nasıl yapacağını bilememesi ikinci bir sessizliğe neden oldu..Suratını hafif ekşitti ve İsis’in sorusuna zorda olsa bir yanıt verdi..
‘
’Şey…Ben düşündüm de belki de…..’’

Suratını iğice ekşitti..Besbelli bunu söylemek acı vericiydi..

‘’Geçen sefer ki tartışmamızda……Belki de…..Hatalı olabileceğimi…
düşündüm..’’ Dedi bunu söylediği anda yüzündeki ekşime işkenceden yeni çıkmış birinin ifadesine büründü..Hayatında ilk kez suçu kabullenmişti..

Elini cebine götürdü ve kırmızı küçük elyaf kutuyu çıkararak İsis’e uzattı..Bir eliyle saçlarını kaşıyarak çekingen bir edayla:

‘’Şey..Bunu da sana aldım..Bilirsin….İşte…Özür hediyesi gibi…’’

İsis bir süre düşündü. Arından ciddi bir edayla konuşmaya başladı.
"Evet gerçekten de suçluydun." dedi ardından biraz hüzünlü bir sesle devam etti
"Ama athena sana hak etmediğin kadar kötü davrandı." dedi ve bu kezde gülümseyerek biraz şakacı bir ses tonuyla
"bence sadece kulağını biraz çekse yeterli olurdu" dedi ve espirisine uysun die hafifçe aidonun kulağını çekti.
"Bu yüzden asıl ben özür dilerim." dedi bu kez her zamanki gibiydi ne ciddi ne hüzünlü nede şakacı değildi ve bir süre düşündükten sonra
"Yinede hediyeyi alabilirim sanırım" diye ekledi. Aido'nun uzattığı hediyeyi aldı ve kutuyu açıp baktı. Bileziği bir eliyle havaya kaldırıp baktı.
"Gerçekten çok güzelmiş. Teşekkürler." dedi gülümseyerek.

Aido sırıtmaya başladı..Her şeye rağmen kızda suçunu kabul etmişti..Yani teknik olarak çokta düşmüş sayılmazdı..Hana’ya ne kadar gıcık olsa da İsis’e gıcık olması mümkün değildi..Gülümsedi..

‘’Şey..sanırım bu kadar’’ dedi şaşkın bir edayla..Ardından koridorda döndü..Her an basılma fikri onu korkutuyordu..Üstelik derse de geç kalmıştı..

‘’İyi geceler..’’ dedi bir kez daha İsis’e dönerek..
Ardındansa koridorda yavaş adımlarla yürümeye başladı..

İsis bir süre aido'nun arkasından baktıktan sonra dönüp kapıyı kapattı. Ancak kapatmasıyla açması bir oldu.
"Hey!" diye bağırdı henüz merdivenlerden aşağı inmekte olan aidoya ve hemen yanına gitti.
"Sen derse geç kalmadın mı? Şimdi gidersen çok kızarlar değil mi?" yüzünden doğru tahmin ettiği belli oluyordu. Gözlerini kapatıp yüksek sesle konuştu.
"Zaman! İtaat et! Bu vampir nasıl isterse öyle ak!" dedi ve tekrar gözlerini açıp gülümsedi.
"işte şimdi sorun kalmamıştır sanırım. benim yüzümden başın derde girseydi üzülürdüm doğrusu." dedi ve demesiyle yere düşmesi bir oldu.
"Off... bu kolyeden... nefret ediyorum." dedi nefes nefese...

Aido İsise sırıttıktan sonra onun düştüğünü gördü..Sanırım yaptığı büyüden dolayı olmuştu bu..Merdivenleri çıkıp tekrar yanına döndü..Elbette ki ilk olarak kolyeyi kırmayı düşündü ancak bir şeyleri kırmak Toni’nin uzmanlık alanıydı..

‘’İyi misin?’’Diye sordu tereddütle..

‘’belki de revire gitmeliyiz ne dersin?’’

İsis gözlerini bile açacak gücü zar zor toplamıştı. Bu kolye bütün gücünü tüketiyordu.
"Maalesef... İşe yaramaz..." dedi zorlukla ve derin bir nefes alıp ekledi
"Bu kolyeyi çıkarmam gerek... Ama olmuyor... Ne yaparsam yapayım... Athena bile... kıramadı... Bu tasma yalnızca anahtarıyla açılıyor..." dedi ve uzun bir nefes molası ihtiyacı duydu

Aido donuk bakışlarını sabitledi..Anahtar?

‘’Anahtar nerede? ‘’ dedi şaşkınlıkla..

‘’Yani…sonuçta gidip anahtarı alabiliriz..’’

Anahtarın nerede olduğunu tahmin ediyordu ancak yinede orası olmamasını umuyordu..

İsis son bir nefes daha alarak konuşmaya çalıştı ancak
"Ha... na...." diyebildi ancak ardından gözlerinin açık duracak dizlerinin ve ellerinin de onu taşıyacak gücü kalmadı. Tanrıça yerde hiç hareket etmeden öylece yatıyordu.