Kuzgun

Tim ellerini salıncağın iplerinde gezdirdi..Bu sisli gecede normalde ormanda başıboş dolanmaması gerekiyordu ancak kim bunu takardı ki..İstese ona karşı çıkanı bir saniye içinde öldürürdü..İstese sabahtan beri ona sevecen davranmak amacı ile sırıtan sinir bozucu okul müdürünün kemiklerini vücudundan çıkarırdı..Bunları sadece düşünerek yapardı ve kesinlikle acımazdı..Belki de bu yüzden annesi ondan nefret ederdi bu yüzden evden onu uzaklaştırmışlardı..Bu yüzden buradaydı..Rüzgar salıncağı hafifçe salladı ve eskimiş iplerden gıcırtı sesine benzer bir ses müzik gibi yükseldi..Çok geçmeden bu müziğe kuzgunlarda öterek katıldı ve kulağa hoş gelen bir ölüm seremonisi tüyleri ürperterek rüzgarın durmasıyla sustu..Tim başını öne eğdirdi..En son ne zaman kendi olarak düşünmüştü ne zaman kan içmeye ihtiyaç duymuştu ne zaman oyun oynamıştı? Sanırım bunları yapmamış olacak ki beyninde hiçbirine yer yoktu..Zaten olmasını da istemezdi..Yaşıtları salak vampirler gibi bütün gün ortalıkta zıplamak kimin umrundaydı ki hem zaten yaşıtları onu yadırgardı..Çünkü ne kadar güçlü olduğunu göremeyecek kadar kördüler..Esen ikinci rüzgarla yine aynı gıcırtılı ses yankılandı ormanda ancak bu sefer kuzgunlar eşlik etmedi..Kuzgun ötmesi ölüme işaretti bazı inançlara göre..Doğruydu da kuzgunun sesi..Şeytanın sesi…Kuzgunun sesi…Tim’in sesi…

Mai koruda her zamanki gibi hoplaya zıplaya geziniyordu. Kendi kendine bir melodi uydurmuştu ve sürekli olarak bunu mırıldanıyordu. Koruların arasında ki kuzgun sesleri sinirlerini bozmuştu. Melodisini bozuyorlardı. Sessizliğe konsantre olması da zaten seslerini kesmelerine yetmişti.
"hıh! Benim melodimi bozmaya cüet edenlein sonu budu!" dedi ve tekrardan başladı şakımaya. Ancak bu kez sesini kesen şey kuzgunlar değil bir çocuk olmuştu. Önce biraz şaşırdı ve birazda korktu ancak sonra her zaman ki mai oldu ve gülümseyerek çocuğun yanına gitti.
"Selam. Ben Mononoke Mai. Ama sadece Mai desende olu" dedi ve tekrar gülümsedi.

Tim mırıldanılan berbat şarkıya kafasını eğdi..Hiçbir yerde ona rahat yoktu..Hiç kimse onu arkadaşı ile yalnız bırakmıyordu..Kimse onun içindeki ile konuştuğunu ve hatta bazen tartıştığını anlamıyor muydu? Kendine gelmesini sağlayan sinir bozucu tiz ses yeşil gözlerini yavaşça yukarıya kaldırmasını sağladı..Kızın ona söylediği cümleler uzaktı…Anlamsız..Karşısında ki kız ona gülümsüyordu..Bu ise Tim için yeterince sinir bozucuydu..Hatta o kadar anlamsızdı ki cevap verme gereği bile duymadı elbet kız pes eder giderdi..Ancak içinden bir ses bu kızın pes etmeye yeltenmeyeceğini söylüyordu..Tim belli bir süre kızı süzdükten sonra:

‘’Kim ya da ne olduğun beni ilgilendirmiyor..’’ diyerek çıkıştı ve kafasını tekrar indirdi..İnsanlar ile göz göze gelmek onu öfkelendiriyordu..

Gözlerde ki o canlılık…O canlılığı söküp almak ve yerine kuru bir dal kadar ölü bir hediye bırakmak istiyordu..Kendini tuttu..Kafasını eğdi ve yavaşça sallanan salıncakta yere sürtünen kahverengi ayakkabılarına baktı..

Bu sözler ve bu ilgisizlik mai'nin sinirlerini bozmuştu. İnsanların ondan rahatsız olmasına alışıktı hatta nefret etmelerine de öyle. Ancak ilgisizlik görmezden gelinmek. Bunlara katlanamazdı.
"Bir adın va mı?" dedi bu çocuğun onu görmezden gelmesine izin verme niyetinde değildi.
"Hiç uğraşma beni başından savmak için beni görmezden gelmen yetmez." diyerek bir kahkaha daha attı. Yine her zaman ki neşeli havasına bürünmüştü.

Tim öfkeli bakışlarla kafasını iğice eğdi..Artık kendini daha fazla tutamıyordu içinde saklı olanı dışarıya çıkarmak istiyor onun öfkesini bastıramıyordu..Bedenin komutasını kaybetmek üzereydi sanki..Bir anlıkta olsa öyle de oldu..Su yeşili gözleri kehribara yakın bir renge döndü..Kafasını kaldırdı ve öfkeli bakışlarını doğrudan karşısında ki kıza sabitledi..

‘’Lucifer…Diablo..Amon..O-yama…bilindik isimlerim..kalan 99’unu saysam anlamazsın..’’bunları söylerken sesindeki soğukluk…rahatça anlaşılıyordu..


Salıncağın iplerinde titreyen elleri kısa sürede durdu ve kafasını eğer eğmez su yeşili gözlerini açtı..Nefes nefese kalmıştı sanki maratondan yeni çıkmıştı..Üstelik burnu ve göz çukurları hafiften kanamaya başlamıştı..Yere damlayan kanlara baktı ve zorlukla..

‘’Git buradan..’’dedi..