Aido vahşileşmiş bakışlarla kendisine seslenen kişiye döndü..Zaten bu çelloyu kimseye fark ettirmeden evden çıkarmak saatlerini almıştı ve taşımak ise ayrı bir dertti..Şimdide şu çok soru soran turistlerden biriyle mi uğraşacaktı..Ancak kafasını döndürdüğünde bu kızın çelloda ki kızı korkutan tip olduğunu idrak etti ve surat astı..Bu kıza gıcık oluyordu aslında o dünyaya gıcık oluyordu..Sanki herkes onu sinir etmek için yaratılmıştı..Ve yaratımları en baştan gereksizdi.. ‘’Afedersiniz’’ kelimesi ile başlayan ve ‘’acaba’’ kelimesi ile devam ederek bir cümle olmaya çalışan bu işin sonunu biliyordu..Aido bu nedenle suratını ekşitti ve:

‘’İnan hayatım bugün biri ile uğraşacak sinire sahip değilim bu nedenle soru sorma!!’’ diyerek çıkıştı..

Ve devam etti:

‘’Çünkü zaten cevabını bilsem bile gıcıklığına söylemem!!!’’

Ekoka ile arasını bozduğundan beri bu kıza gıcıktı ve şimdi sinirinin ancak %0,1’ini çıkarmış sayılırdı..

Aido öfkeyle suratını astı..AH hadi ama az önce ki o dramada neydi..Katsuyanın etrafta olmaması içine mutluluk dolduruyordu..Hem de deniz kızı mı yok artık?!! Şimdi uçmuş biriyle uğraşmaktan daha önemli olacak düzeyde işleri vardı..Ve bu işler arasında eve gidip kaç saattir o çelloda kilitli kalmış zavallı ekoka’yı kurtarmak birinci sıradaydı sonra belki onu panayıra falan götürürdü..Sonuçta bundan önce ki kız arkadaşlarının hepsiyle panayıra gitmişti...Ancak biraz düşününce bu işin sonunda ilginç bir şeylerde çıkabilirdi ve olayları kendi açısına çevirmekse onun elindeydi bu nedenle:

‘’Yardım edersem bana ne verirsin?’’ diyerek burun kıvırdı..

Sonuçta kendi kazancı olmayacak bir işe girmezdi..