Yeni Öğrenciler

Toni ayağa kalktı bu çarpışmadan hoşnut olduğu söylenemezdi..Üstelik şu vampirin ona ettiği küfürüde duymamış değildi..Sıradan bir durum olsa o küfürü o çocuğa yedirirdi..Ancak şimdi kavganın sırası değildi..Üstelik bu tipleride tanımıyordu..Valizlere bakılırsa akademiye yeni gelmişlerdi..Dövmelerden kafa tipler olabilecekleri anlaşılıyordu..Fakat şimdi durup muhabbet yada kavga faslı açmayacaktı..Bunun yerine ifadesizce ayağa kalktı ve..

‘’hey.. koridorlarda sarışın bir çocuk gördünüz mü?’’ diyerek surat astı ve sözlerin anlamsız olacağını düşünerek cebinden yaklaşık iki ay önce sahilde gece sınıfından bir kaç kızla eğlenirken ki bir fotoğrafı çıkardı..

O zaman çok daha sorunsuz görünüyordu..Aido meydandaydı..Yine kızlarla takılıyordu..Zaten resimdede bukleli saçlarıyla gülümseyen bir kızın omzuna kolunu atmıştı..Bir nevi film pozu vermeye çalışmışlardı..Ancak koridordan geçenlere onu gördünüz mü sorusunu yöneltmesinin asıl sebebi..Arkadaşının yaklaşık 3 gündür akademiden yok olmasıydı..

Aido kapıya doğru ilerledi..Kapıya yaklaşmasıyla oda kapısının açılması bir oldu..Elbette içeride valizlerini yerleştirmekte olan kız onu göremedi..Ju-on lanetinin güzelliği kontrolün lanetlenen kişide olmasıydı..Bu sayede istediği zaman insanlara görünür istediği zaman görünmezdi...Ancak işin aslı tek tük sudan ayak izleri halıya ulaşmıştı..Aido ağzını açtı ve kuyruğuna basılmış öfkeli bir kedi sesi çıkardı..Bu sesi çıkardığı anda oda olduğundan biraz daha karardı ve zaten açık olan dolap kapakları kırılırcasına duvarlara çarpmaya başladı..Aido hala kıza görünmemişti..Yaklaştı ve kan içindeki eliyle cama kendi kanından ‘’seni görüyorum..’’ şeklinde bir yazı yazdı...Ardından kız kafasını o yöne çevirmişken bir anda kızın burnunun dibinde bembeyaz suratını ona gösterdi..Kararmış gözlerinin altını..Net görünmeyen siyah gözlerini ve ıslak sarı saçlarını..Sırılsıklam kan içinde ki ellerini kaldırdı ve kızın suratına acıtacak ama çabuk iğileşecek bir çizik attı..Ardından geldiği gibi saniyeler içerisinde yok oldu..Arkasında bıraktığı büyük su birikintisi dışında ondan geriye hiçbirşey kalmadı..

Zoey bavullarının içinden arkadaşlarının verdiği birbirinden değişik kıyafetleri çıkarmakla uğraşıyordu. O esnada bir çeşit karanlığın odadan içeri girdiğini hissetmişti. Ancak bu daha önce hissettiklerine benzemiyordu. Son zamanlarda oldukça karmaşık olaylar yaşamış ve ortalık yeni yeni durulmaya başmış olduğundan. Artık iyice paranoyak olduğunu düşünmüş bu nedenle bu karaltıyı umursamamıştı. Ama içinden bir ses bunun yanlış olduğunu söylüyordu. Yinede yerleşme işine devam etti. Dolabın kapısı zank diye açılınca Zoey bunun görmezden gelinmeyecek bir şey olduğunu anlamıştı ancak bunu kabul etmemişti. Son zamanlarda o kadar çok şey yaşamıştı ki. Bütün bunların tekrarlanmasını kesinlikle istemiyordu. Bu yüzden derin bir nefes alıp dolabın kapağını açanın rüzgâr olduğunu görmek üzere kafasını kaldırdığında cama kanla yazılmış yazıları görmesi Zoey’nin bütün bedeninin buz kesmesine yetmişti. Ve bunun üstüne karşısında beliren bembeyaz yüzün onda yarattığı şok ve yüzünün kesilmesinin acısı onu yerine çivilemişti. Bir kez daha içgüdülerini dinlememesinin cezasını çekmişti. Elinde tuttuğu kıyafetler gibi Zoey de yere düşmüştü. Dizlerini karnına çekerek yatağın yanında cenin pozisyonunda oturmaya başladı. Bağırmak çığlık atmak isteği vardı. Ancak ağzından hiçbir ses çıkmıyordu. Sadece öylece oturuyordu. Omzuna yerleşen bir el onu önce korkutmuştu. Ancak daha sonra koruyucusunun yanı başında olduğunu anlayıp rahatlamıştı. Onu sakinleştirmeye çalışıyor neler olduğunu anlatmasını istiyordu. Ancak Zoey kendini toparladığında ne olanları anlattı ne korkusunu dile getirdi. Hissettiğinden daha güven dolu bir sesle
“Hiçbir şey.” dedi “sadece bir ses duydum ve bu beni fazlasıyla korkuttu. Sanırım aşırı paranoyaklaştım.”