Kilitli oda

Aido surat astı..Bir kez daha Toni’nin şeytanca gülümserken avcuna doğru yaklaştırdığı jileti ağlamaklı gözlerle seyretti..İşte bunun kötü bir fikir olduğunu Toni’nin fikri olduğundan bilmek zorundaydı ki Toni’yi tanımasına rağmen bunu akıl edememişti..Jiletlerin körelip körelmediğini test etme konusunda o aslında daha farklı düşünmüştü..Yani sonuçta jiletlerin kendisinin üstünde denenceğini nerden bilebilirdi..Şimdiyse Toni kapıyı kilitlemiş ve Aido’nun kaçmaması içinde anahtarı saklamıştı..Aslında karşısında ki onun arkadaşı olmasaydı şimdi tüm odayı buz yapmıştı ve kırmaya hazırlanıyor olurdu..Toni bunada hazırlıklıydı gerçi cebinde ısı yayan mermilerle dolu DS46’sı vardı..Bu silahı ordu kullanırdı normalde ama Toni karaborsadan bulmuştu..Jilet elinde bir kesik daha açtı..


‘’Öfff..Lanet herif..’’ diyerek elini kaldırdı ve kıpkırmızı olmuş masaya doğru elini salladı..Böylelikle kan akışı duracaktı.. Ancak Aido kendi vücudundan çok masada kan biriktiğini biliyordu..Surat astı.. Burası kan kokuyordu..Zaten en büyük aptallık bu işi ay yatakhanesinde yapmaktı..Toni bir jilet daha aldı ve ardından bir kesik daha geldi..Bu sefer koluna..


‘’Lanet olsun Toni..Bu sefer dikkatli olacağını söylemiştin..’’Diye yakındı koluna yayılan kana bakarak..

Toni kafasını kaldırdı..Saatlerdir Aidan’ın yakınmasından kulakları şişmişti..Zaten bu Kan kokusuna dayanmak yeterince zordu..Kendini aç hissetmesine rağmen Aidan’a büyük bir iyilik yapıyor ve en azından susuzluğunu dindirmiyordu..Hem Aidan hala dikkatli olmaktan bahsediyordu..Suratını astı ve:

‘’Hala bir kolun var öyle değil mi?’’ diyerek elini cebine soktu..

Çıkardığı gümüşimsi pakette Aidan’ın suratı ekşidi..Belliydi kaçacaktı..Ancak Toni buna izin vermeyecekti..Kolunu yakaladı ve masaya hızla indirdi bir kez daha..Aidan’ın kolunda jilet geçirmediği bir yer aradı..Aramasını bitirince paketten son kalan jileti çıkardı ve Aidan’ın kolunda bir kesik daha açtı..

‘’Vayy ödediğim 99cent’e deydi dorusu hiçbiri körelmemiş..’’diyerek mutlulukla elindeki kana bulanmış jilete baktı..Aslında ilk başta ay yatakhanesinde böyle kanla iç içe bir etkinlik yapma konusunda şüpheleri vardı ancak kapıyı kilitlemişti ve zaten bitmişti..Yerdeki beyaz havluyu Aidan’a fırlattı..

‘’Tebrik ederim..Deneyimiz sona erdi..’’

Hana uykulu uykulu ay yatakhanesinde odasını arıyordu. Evet, gerçekten de arıyordu. Çünkü Hana uykusuzken bütün gün içmiş bir sarhoştan daha beter oluyordu. Ancak buna rağmen kan kokusunu duymuştu. İlk başta çok hafifçe gelen koku gitgide artıyor ve Hana'yı kendine çekiyordu. Kıpkırmızı gözlerine bakarak bile onun bütün bir gün tek damla kan içmemiş olduğunu anlamak kolaydı. Kokunun geldiği yere vardığında bu haliyle bile ay yatakhanesinde bir yerden nasıl bu kadar yoğun kan kokusunun gelebildiğini anlamaya çalışıyordu. Ancak bu düşüncesi kilitli kapıyı kırıp içeri dalmasına mani olmadı. Kapının kilitli olduğunu elbette anlamamıştı en azından bu kişiliği. Ancak diğer halleri anlamıştı fakat içlerinde bunu kafaya takan tek bir hal vardı. Onunda pek bir önemi yoktu zaten.
Hana içeride iki kişi olduğundan başka bir şeyi fark etmiyordu. Elbette kan kokusunun nereden geldiğini anlıyordu. Fakat bu iki kişinin vampir mi insan mı olduğunu bile anlayamıyordu.
"Selam akşam yemekleri! Nasıl olduğunuz umurumda değil. Sessizce yerinizde durursanız kanınızı içip hemen giderim. Ama zorluk çıkartırsanız sizi lime lime eder öyle yemek yerim!" bunu oldukça korkutucu bir tavırla söylemişti. Hatta içindeki kişilikler bile korkmuştu. Hemde hepsi!

Aido aslında bu işin bittiğini kendininde kurtulduğunu düşünmeye başlamıştı..Ancak kırılan kapı bu tatlı düşünceye nokta koydu..Tanrım...Bu o kızdı..Aido ne zaman bu kızı görse başına bir dert geleceğini çok iyi biliyordu..Bu seferde düşündüğü gibi bu kız onu yanıltmamıştı..Yemekten bahsediyordu..Aido ne kastettiğini çok iyi bildiğinden hemen kesin kolunu arkasında birleştirdi ve suçlayan gözlerle Toni’ye baktı...Kimsenin yemeği olmaya niyeti yoktu..Zaten kanı kimsenin boğazından geçmeyecek kadar değerliydi..En azından o öyle düşünüyordu..Şimdi geçen haftaların tekrarı gibi bu ayyaş kıza kanını tatırmaya niyeti yoktu..Bu nedenle kıza suratını ekşiterek..

‘’Avcunu yala’’ diyerek cevap verdi..

Bir yandanda havluyu kollarına iğice bastırmıştı..Lanet olsun..Neden tüm belalar onun başına geliyordu..

Hana bir şeyler söylendiğini duymuş ancak ne söylendiğini anlayamamıştı. Anlamakla da uğraşmamıştı. Rüzgara odanın içerisindeki kan kokusunu ona getirmesini söylemişti ve rüzgar bunu yapmıştı. Hana son derece acıkmıştı. Beklemekten de zaten hiç hoşlanmazdı. İleriye doğru bir adım attı. ilerlemesiyle yerdeki kırık tahtalar tekrar tekrar kırılmıştı.
"Gerçekten ne söylediğinizi anlamıyorum. Zaten umurumda da değil. Akşam yemeğimin gevezeliklerini dinlemek hiç bir zaman huyum olmamıştır." sesinden de ne derece sarhoş bir hali olduğu son derece belli oluyordu aslında. Mesele diğerlerinin bunu anlayıp anlamamasıydı.
Hana bir kez daha hızla ileriye doğru atıldı ancak bu kez bir adım atmadı tam olarak hedefine, yemeğine doğru ilerledi. Fakat tam o sırada önüne gelen bir silah onu durdurdu.

Toni ifadesizce ayağa kalktı..Karşısında şuanlıkta olsa kendisinden daha ayyaş biri vardı...ve bu onu çıldırtıyordu..Alt tarafı iki damla kan sıçramıştı..Biri kan kokusuna gelmeseydi olmazdı sanki..Ayağa kalktı..Sarhoş olmuş kıza doğru yavaş ama emin adımlarla ilerledi..Kimse kendi dışında Aidan’a bulaşamazdı..Tek elini yerde yamuk duran ısı silahına götürdü..Bu silahın Aidan’ın kaçmasını önlemekten başka bir işe yarayacağını başından beri biliyordu..Silah ona göre çok kullanışlı bir aletti ve mutlaka işe yarardı..Bu durumda onun kanıtıydı..Silahın ağır mermiliğinde ki şarjörlerde..Mermiler zararsız görünüyordu..Tetik çekilmediği sürece..Bu mermiler bir insanı verdiği sıcaklıkla daha hedefe varmadan haşlamakla beraber bir vampir için bile öldürücü olabilirdi..Olay mermiyi hangi noktaya ateş etmekteydi..Toni her zaman göğüs bölgesine ateş ederdi..Bundan artık sıkılmıştı..Bu nedenle bu kez bir farkla silahı kızın alnına dayadı ve fısıldadı..

‘’En küçük yanlışında kafatasının içini kızartırım..’’.

Hana kafasına dikilen silahın ne tür olduğu veya tuhaf bir aksanla konuştuğunu düşündüğü üzerinde bir damla bile kan kokusu olmayan-en azından kendi kanı olmayan-kişinin söylediklerini anlayamıyordu. Sıkıntılı bir şekilde -ve elbette biraz bulanık bir şekilde- konuşuyordu.
“Bakın gerçektende ne söylediğiniz hakkında en. Ufak. Bir. Fikrim. Yok. Bu yüzden lütfen hemen şu şeyi burnumun dibinden çekinde akşam yemeğimi yiyip rahat rahat uyuyabileyim.” Karşısındakilerin onu anlayıp anlamadığını bile bilmiyordu. Gerçi ne söylediğini de hemen hemen bilmiyordu. Ama bunların bir önemi yoktu kafasına dikilmiş silahında. Dişlerini göstererek tıslama benzeri bir ses çıkarttı ve yere yaklaşarak vahşi bir hayvan gibi avını yakalamaya hazırlandı. Ayağının dibindeki buzlar henüz ona ulaşamadan kırılmıştı. Bunun birçok nedeni olabilirdi. Ancak hiçbirisi bilinçli değildi. Çünkü e sınıfı ucuz bir vampir gibi şu anda kandan başka bir şey göremiyor veya düşünemiyordu. Tek düşündüğü şey buydu. İhtiyacı olan tek şeyde öyle…
Güçlü bir rüzgâr pencereleri kırarak açtığında ve odanın içerisindeki her şeyi uçurmaya başladığında buda bilinçli değildi. Hana bundan sadece tek bir şey anlamıştı. Gerildi ve doğruca avının üstüne doğru atıldı. Av zamanı gelmişti.