Beyaz-kırmızı bir anı....6 yıl önce

Esther buz mavisi gözlerini kaldırdı ve gözleri kadar soğuk odaya baktı..Bembeyaz...Her yer bembeyazdı..Yumuşak...Yastık duvarlara kafasını koydu ve ayaklarını öne iktirdi..Düşündü..Bir kez daha bembeyazdı yine...Ancak duvarlar yastıktan değildi bu sefer...Malikaneden çıkmıştı..Aidan’ı peşinden sürükleyerek..Onu tehtit etmişti aslında çünkü içten içe Aidan’ın onu sevmediği kadar ondan korktuğunu biliyordu..O evde yaptığı ilk eğlenceli şeydi..Tabi şu Aidan’ın kızkardeşini buz tutmuş kaydıraktan iktirişini saymassa..Ancak onu kimse görmemişti..Rahibe Gina onu bu eve bırakan kadındı ve Esther’ın kimlik bilgilerini ve psikolojik sorunlarını konuşmak için sık sık malikaneye uğrardı..Ancak bu onun sıradan ziyaretlerinden biri değildi ne yazık ki...Ölmek için fazla genç bir kadındı..Esther yine rahibe Gina’nın o beyaz otomobilini yine büyük çamın önüne park edişini anımsadı..Ardından kadın siyah cüppesini tutarak arabadan çıkmış ve içeriye girmişti..Aslında huyu değildi konuşulanları dinlemek..Ancak kendi hakkında konuşulduğu zaman orada olmasa bile mutlaka anlardı..Bir çeşit içgüdüydü ona göre.. Merdivenlerden yavaş yavaş indi mümkün olduğunca ses çıkarmadan..Krem rengi babedlerinin çıkardığı ufak sesi fark etmek mümkün değildi zaten bir vampir bile olsa bunu duymaya çalışan..Pembe kat kat elbisesini kıvırmış oturmuştu merdiven başına..Dinlemişti usulca..O gün, o karlı günde rahibe Gina günlük psikoloji problemleri hakkında seminerler önermeye yada her zamanki gibi iki şekerli elma çayı içmeye gelmemişti..Bu sefer yapmaması gereken birşey yapmış..Sınavda çıkmayacak konudan dersini çalışmıştı..Esther o kundaklama olayından bahsettiğini iyi hatırlıyordu..Elbette salonda bir telaş yaşanmıştı...Sonuçta kendi kızları gibi sevdikleri çocuk iki yıl önce bir evde yangın çıkararak kendi anne babasını tutuşturmuştu..Rahibe bunu Esther’ın yapma olasılığı az belki başkası yapmıştır desede...Esther ailenin ona artık nasıl bakacağını iyi biliyordu..Yakında buradan onu almak için bir araba gelecekti..biliyordu..İçinden bir grup beyaz önlüklü adam onu sert bir sedyeye bağlayacaktı..Bunuda biliyordu..Bu bir içgidü değildi sadece gerçeklik payıda vardı.. Ayağa kalkmıştı hışımla..O ince kaşlarını çatmıştı sertçe..Krem rengi babedlerini aynı sessizlikle fakat bu sefer bir öfke, bir nefretle üst kata çıkarmıştı..Koridordan saptığı anda kapı kolunu çevirerek içeriye girmiş Aidan’ı kolundan yakalamıştı..Aidan’ın bir kaç sırrı vardı..Babasının bilmesini istemediği sırlardı bunlar.. Mesela daha geçen hafta Phill adında bir insan çocuğun koluna bilerek ve isteyerek pergel batırmıştı..Pergelin ucu çocuğun kolunda kırılınca çocuk kolundan ameliyat olmak zorunda kalmıştı..Elbette Aidan salak değildi..Kimsenin görmediğini düşünmüştü ve gitmişti..Ancak bir çift göz olanları görmüştü ve o gözlerin bulunduğu yüzde ki ağız şimdi Aidan’ı o konuda tehtit ediyordu..Bu nedenle Aidan kendisine her söyleneni yapıyordu..Odasının kapısı sertçe açıldığı anda bu nedenle gözleri bilir bir edayla kıza dönmüştü..

‘’Bir kadın beni buradan götürmek istiyor...Yardım et..’’ diye emretti Esther o öfkeli gözlerle..

Kısa sürede Aido ve Esther merdivenlerden inerek yavaş yavaş yağan karla beraber koruluğa çıkmıştı..Karda yürümek zordu..Kara batan ve üstünde sadece çorap olan bacakları üşüyordu..Biraz daha ilerlediler..Rahibe artık evden ayrılmıştı..İşte Easther’ın planı burada başlıyordu..Tamda evleri ile otoyol arasındaki köprünün dibinde... Yaklaşık beş dakika tedirgin bir edayla beklediler..Esther:

‘’Hiçbir şey olmayacak sadece onu o kadar korkutacağız ki bir daha buraya gelemeyecek..’’ diyerek yalan söyledi..Ancak gülümsemesi saftı..Bu nedenle Aido tedirgince kafa salladı..

Yaklaşan beyaz otomobilin gürültülü motoru duyuldu..Aidan gözlerini irileştirmiş olacakları seyrediyordu donmuştu..Ancak plan bu değildi..Esther Aidan’ı omuzlarından tuttu ve hızla yaklaşan arabanın önüne attı..Acı bir fren sesi duyuldu..Aidan ne yapacağını şaşırmış hafif korkmuş bir edayla buz tutmuş yerde oturuyordu..Araba son dakika acı bir dönüş yaptı ve çalılıklara daldı..Bu esnada Esther köprünün yanında hazırlıklarını yaptı..Perde sırası ondaydı..İki gün önce garajdan çaldığı çekici köprünün altına saklamıştı..Beyaz karlar içerisinde bu saniyelerde çekici çıkarmıştı..Arabanın kapısı hızla açıldı ve genç kadın korkmuş bir biçimde Aidan’a doğru koşmaya başladı..

‘’Tanrım sen iyi misin? Hanabusa’’ Kadın Aidan’nın yanında diz çöktüğünde neredeyse ağlıyordu..Gözleri korkudan fal taşı gibi açılmıştı..

Aidan’ın gözleri kadının ki kadar irileşti saniyelere kalmadan..Kadın donmuştu...Göz çukurlarından kan gelmeye başlamıştı ve acıyla çığlık atıyordu..Aidan korkuyla buzda geriledi..Kadın yerde sürünmeye çalışırken..Hemen arkasına krem ve şeker pembesi tonları ağırlıklı elbisesiyle Esther geldi..Elindeki çekici kadının kafasına doğru kaldırdı belli oluyordu ki ikinci darbeyi indirecekti..Aidan gözlerini kapattı ve kolları ile kafasını sardı..Saniyeler içerisinde acı bir çığlık duyuldu..Esther kadının kan içerisinde ki bacaklarını kavradı ve onu beyaz karları kırmızıya boyayarakta olsa köprünün altına attı..Ceset ıslak toprakta kayarak kısa sürede denize ulaşacak akıntılı nehre düştü..Esther bir süre gülümseyerek cesedin suya batmasını izlemişti..Ardından buz mavisi gözlerini kanlanmış elbisesine aldırmaksızın Aido’ya dikmişti..Çocuğun korktuğu belliydi..Esther yarım yamalak bir istavroz çekti ve:


‘’Ruhu cennete gitti’’ dedi umursamazca..

Puan: 100