--------Tiksinti-------

Aido gözlerini beklenmedik bir hızla açtı..Yüzünde kendini beğenmişliğinde verdiği bir tutamla şaşkın bir ifade vardı..Monoton bir biçimde gözlerini odada gezdirdi..Tiksindiği yerdeydi...Revir..Her yer neden bu kadar beyaz ve tek düze olmak zorundaydı..Kafasını yastıktan monoton bir edayla kaldırdı ve kendini gömüldüğü yastıktan kurtardı..Suratında bir mimik bile değişmemişti..Hala gözlerinde o şaşkın bakış vardı..Fakat normalin aksine saçları baya dağılmış bir tuhaf olmuş gözlerinin altıda morarmıştı..Ancak yüzünün bu kadar şaşkın olmasının sebebi düşünülenin aksine bembeyaz bir odada uyanmak değildi..Yatak...Ne kadar rahatsızdı..Üstelik sevdiği gibi hoş kokulu esanslar ve aşırı yumuşak yastıklarla donatılmamıştı..Buradan nefret ediyordu..Ayrıca odada bulunan büyük tek pencereden tam içeriye dolmuş güneş ışığıda bunların cabasıydı..Akşamdan beri bu yatakta uyuduğunu düşünerek tiksindi..İçinde banyo yapma isteği uyandı bu yatakta uyuduğunu düşündükçe...Ancak revirin giriş kapısının açılmasıyla hafif morarmış mavi gözlerini kapıya çevirdi..

Gloria, müdürün odasından izin kağıdını aldığı gibi revire geldi. O günün ilk derslerine giremezdi. Bunun nedeni kendini sorumlu hissediyor olmasıydı. Aido yere düştüğünde onu bulmuştu ve şimdi de ona göz kulak olması gerekiyormuş gibi hissediyordu. Daha formasını değiştirmeye bile zamanı olmamıştı. Revire girdiğinde Aido yatakta şaşırmış ve iğrenmiş arası bir ifade ile yatıyordu. "Daha iyi misin?" dedi Gloria yatağın yanına yaklaşırken. Bir kaç adım sonra durdu. O derin kanlı yaralar küçük çiziklere dönüşmüştü. Neredeyse tamamen iyileşmiş denilebilirdi. "Nasıl..." dedi ve durakladı. Kaşlarını çattı. "Nasıl bu kadar çabuk....Ne marka ilaç kullanıyorlar bu okulda??" dedi ve yorgun bir edayla sandalyeye çöktü.

Aido şaşkın bakışlarını gelen gündüz sınıfı öğrencisine dikti..Neden geldiğini anlamasada umursamadı..Aslında yürüttüğü bir kaç tahmin vardı..Sonuçta kız bir gündüz sınıfıydı..Yani Aido’nun düşüncesine göre yanına gelmesi pekte şaşırtıcı değildi.. Uyandın mı? Sorusuna karşılık alaycı esprilerinden birini kullanmayı düşündü ancak ne yeri nede zamanıydı.. Kafasını koluna Bağlı olan serum tüpüne çevirdi ve:
‘’Benosen kullanıyorlarmış..’’Dedi monoton bir sesle..
Benosen bildiği kadarıyla bir uyku ilacıydı...Ancak umursamadı..Burada yatıyor olmak yerine yatağında güzel bir gece’nin sonunda uyuyor olabilirdi..Tüm bunların sorumlusu olan kişinin yaşamı artık sınırlıydı..

Gloria laf olsun diye sorduğu sorunun cevabını beklemiyordu. Aido "Benosen kullanıyorlarmış" dediğinde kendini tutamadı ve gülmeye başladı. "Be...Benosen??" ve daha da gülmeye başladı. Gülmek onu inanılmaz rahatlatmıştı. Gecenin gerginliğini adeta üzerinden atmıştı. Yüzündeki gülümsemeyi silmeden Aido'ya döndü: "Kafanı çok ciddi vurmuşsun heralde." dedi. Rahatladığına göre artık en çok merak ettiği şeyi sorabilirdi. Bu sefer ciddi bir ses tonuyla devam etti: "Sahiden dün gece sana ne oldu?" Soruyu sorduktan sonra yatakta serumlara bağlı yatan öğrenciyi incelemeye başladı. Aido'nun derin mavi gözlerine ve sarışın dağınık saçlarına baktı. Sınıf arkadaşlarının neden onun için deli olduğunu görebiliyordu. Kendine gelmek için gözlerini kırpıştırdı. Aido-senpai'ye aşık olmak şu anda yapması gereken son şeydi.

Aido gülümsedi..Gerçekten bu kızın üstüne atlamadığına sevinmişti..Ancak genede kendine olan güveni kırlımamışta değildi..Düşüşten sonra artık o kadar yakışıklı görünmüyormuydu..Derin mavi gözlerini kısarak bir test yaptı..Hafifçe gülümseme moduna geçirdiği dudakları ve sarı saçları orantılıydı gülümsemesi ve derin mavi gözlerinde ‘’aşık ol bana aşık ol bana aşık ol bana ‘’ ifadesi vardı.. Ancak kızın sorduğu soru onun gülümsemesinin bir anda değişmesine ve dudak bükmesine sebep oldu.. Gerçekten dün akşam ne olmuştu.. Kısa doğru döndü ve..
‘’Biri beni çatıdan İktirdi...’’ diyerek öfkeli mavi gözlerini derinleştirdi..Kızın kim? Diye soracağını bildiğinden devam etti:
‘’Kim olduğunu bilmiyorum ama ne olursa olsun o artık bir ÖLÜ..’’öfkeliydi ancak yüzündeki şaşkın ifade kaybolmadığından çok tatlı görünüyordu..Ardından irice açılmış mavi gözlerini kıza çevirdi..

Gloria'nın gözleri faltaşı gibi açılmıştı. Okula geldiğinden beri Aido-senpai'yi seven kızlarla dalga geçmişti oysa şimdi kendisi ona aşık oluyordu! "Sakın! Sakın! Sakın!" diye içinden geçirdi. Aido'nun cevabını duyduğunda kafası toparlanır gibi olmuştu. Çatıdan itilmişti ama ölmemiş miydi? Gloria dikkatini bu soruya yoğunlamaya çalıştı ama Aido-senpai tam da o sırada yüzünü ona döndü. Yüzündeki şaşkın ifadeyle çok şirin duruyordu. Masmavi gözleri kocaman açılmış ve yüzü de aşırı masum bir görüntü almıştı. Gloria yanaklarının kızardığını hissetti, hatta kızarmak değil alev alıyorlardı. "Aido-senpai..." dedi ama cümlenin devamı gelmedi. Hayır, Tanrım, lütfen! Aşık olmamalıydı. Soru düşünmeliydi, kafasını toparlamak için. "Aklına hiç...seni kimin itmiş olabileceği hakkında bir isim geliyor mu?" dedi. Evet, kulağa zeki geliyordu ve kendini rezil etmemişti. Alev almış yanaklarını umursamamaya ve gözlerini Aido senpai'den uzak tutmaya çalıştı.

Aido kızın kıpkırmızı olmuş yanaklarına zaferle baktı..İşte...Cazibesinin kanıtı karşısındaydı..Kız gözlerini ondan kaçırmaya çalışıyordu..Elinden gelen en tatlı yüzü takındı ve:

‘’Sence benim bir düşmanım varmıdır?’’diye sordu yumuşak bir sesle..

Derin mavi gözlerini kısmıştı tek eliyle kulaklarında kıvrılan sarı saçlarını avuçlamıştı..Biçimli fiziğide açığa çıkmıştı..Kızın kıpkırmızı yanaklarına baktıkça kendini dahada seviyordu..İşte bir fan daha diye düşündü...Ardından kızın kendisinden kaçırdığı gözlerine kendi gözlerini kilitledi..Ve muhteşem gülümsemelerinden birini daha sergiledi..

Gloria Aido'nun ona baktığını gördü ve ona baktı. Yanaklarının kızardığından yüzde yüz emindi. Aido'nun sorusu karşısında affaldı. "Ben..Hayır..Şey.." Gloria Saçmaladığını biliyordu. "Umm..Neden.." Gözlerini sımsıkı kapatırken avuçları istemsiz olarak kucağında birer yumruk olmuşlardı. Yanakları yanıyor ve ateş bastığını hissediyordu. "Kafanı topla Gloria! Hemen şimdi!" ama bunlar kafasında sadece boş sözlerdi. Gözlerini Aido-senpai'nin yüzünden alamıyordu. Bunu bilerek mi yapıyordu bilmiyordu ama gerçekten Gloria'yı çok etkilemişti. Daha önce hiç böyle hissetmemişti bir erkeğin karşısında. "Benim...su içmem lazım" dedi Gloria ve zorla ayağa kalktı. Masadaki plastik bardaklardan birini aldı ve suyla doldurdu. Gözleri Aido-senpai'yi görünce dikkati darmadağın oldu ve bardağı yere düşürdü. Al işte, kendini rezil etmişti. Yerdeki küçük su gölünün yanına çömeldi ve kollarını dizlerinin etrafına doladı. Yerin pis olması umrunda değildi bile. Kafasını önüne gömdü. Ayağa kalkmak ve Aido-senpai'yi görmek istemiyordu. Yanaklarının kızarmayı kesmesini istiyordu. Aşık olmak istemiyordu. Halbuki içten içe biliyorduki çoktan aşık olmuştu bile.

Hana içeri girdi son derece çocuksu bir sesle
"Ben gördüm." dedi gülerek. Bütün gözler ona çevrilmişti.
"Seni iten kızı" Aido tam bir şey söyleyecekken konuşmasına engelleyerek çok hızlı bir şekilde
"ama söylemem" dedi ve gülerek dil çıkarttı. Her ikiside şaşkın şaşkın ona bakıyordu. Ayaklarını sırılsıklam eden suya ve ya kesen camlara hiç aldırmamıştı. Gerçi ayakkabı giymemekle buna davetiye çıkartmıştı zaten.
"Hmm... nefes hızınınızın değişkenliğine bakılırsa epey şaşırmışsınız." görüntüsü bir kez daha değişmişti.
"Ayrıca görüyorum ki beni tanımıyorsunuz. En azından ses titreşimlerinizden anladığım bu. Benim adım Hana Kuran memnun oldum." Hana'nın bu iki görünüşü ilk kez ortaya çıkmıştı ki Aido'nun onu tanımaması bundan dolayıydı. Gloria ise gece sınfını tam tanımadığından şaşkınlığının tanımadığı için olmaması doğaldı. Kesin olan birşey vardı ki yüzünden ve nefes alışından anlaşıldığı üzere karşısındaki kızın görünüşüne hayran kalmıştı. İşte şaşkınlığı bundandı. Bu haliyle Hana orta boylu bir Venezuella melezlerine-dünya güzellik kraliçeleridir kendileri- benziyordu. Hafif koyu bir teni vardı-sütlü kahve gibi- ve evet olağan üstü, uzun ve mükemmel ipeksi saçları vardı. Bu haliyle Hana bir insana bir tanrıça gibi görünsede bir vampir için tam bir ucubeye benziyordu. Koyu tenli bir vampir evet, en azından onun düşüncesi buydu. Hiç kimseyle bu haliyle konuşmamıştı bu yüzden gerçeği bilemezdi. Sırf bu düşünce yüzünden sürekli bu halini saklamaya çalışıyordu.
"Her neyse hadi kalk artık uyuşuk çoktan güneş battı, derse gitmen gerek." bu kez bilindik kendini beğenmiş Hana olmuştu. Bu aralar nedensiz yere bir günde defalarca kez değişiyordu. Nedenini bilmiyordu ama çok rahatsız oluyordu. Kimsenin görmemesini sağladığı kişilikleri bile dışarıya çıkmaya başlıyordu..

Aido derin mavi gözlerini kızın gözlerinden ayırmadı..Ancak arada gözleri kızın alev almış yanaklarına kaymıyorda değildi..Aslında kız bir insana göre gerçekten güzeldi..Ancak sonuçta bir insandı..Bir insan ne kadar güzel olabilirse oda o kadar güzeldi..Kızın kaçmaya çalışan gözlerine kendi gözlerini kenetledikçe kız dahada kızarıyordu..Kızın yere düşürdüğü bardakla aido ister istemez kıkırdadı..Ancak kızı daha da utandırmak istemiyordu..Yüzüne bu sefer istem dışı tatlı bir gülümseme yayıldı..Ancak kapının bir anda açılmasıyla gülümsemesi yüzünde tuhaf bir şekil aldı..Tamda sırasıydı..Kafasını çevirdi ve odaya dalan çikolata kıza baktı..Bu kızı tanımamakla beraber bu anı berbat ettiği için ona gıcık olmuştu..Sessizce dudak büktü ve mavi gözlerine azarlayan bir bakış indirdi..Ancak kızın umru olmamakla beraber Aido’nunda kıza olan gıcıklığı arttı..Garip biriydi..Üstünde gece sınıfı üniforması vardı ancak resmen bir çikolata tenliydi.. Kızın söyledikleri Aido’nun canını iğice sıktı..Ne yani bugün derse girmesi şartmıydı..Hadi onu kabul ediyordu..Bu kızla arasını bozması şart mıydı? Aido öfleyerek sıkıntıyla kollarındaki serumları çıkarmaya çalıştı..Ancak bu işi odaklanarak yapmadığından dolayı beceremedi..O kadar kızmıştı ki serumları dişleyerek çıkarmayı bile denedi..Kısa bir boğuşmadan sonra serumlardan kurtuldu ve ayağa kalktı..Çikolata kızın çıktığı kapıya yaklaştı ve dudak bükerek şaşkın duran gündüz sınıfı öğrencisine baktı..Bu fırsatı kaçıracak kadar aptal değildi..Ellerini çatırdattı ve istemdışı tatlı ama yaramaz bir çocuk ifadesiyla kızı işaret etti:

‘’Yarın akşam saat yedide bizim yatakhane’nin yakınlarında ol!’’Dedi ancak sonra biraz fazla sert olduğunu düşünerek gülümsedi ve gözlerini kıstı..

‘’Yani...Lütfen’’Dedi iğice gülümseyerek..Ardından revirin kapısından dışarıya çıktı ve gözden kayboldu..

İçeriye aniden giren çikolata kız Gloria'nın kafasını karıştırmıştı ama bir yandan da rezil olacak vakti kalmadığı için sevinmişti. Kız Aido'ya derse girmesini söylemişti ve yüzündeki ifade Aido'nun gıcık olduğunu söylüyordu. Ama bir dakika, bu aynı kız değildi. Yoksa aynısı mıydı? Artık böyle şeylere kafa yormaya yorulmuştu ama bu olayı kızı yanlız yakaladığında sormayı düşündü. Belki de yine göz yanılsaması yaşıyordu. Zaten Aido kafasını yeterince bulandırmıştı ve bu normal olurdu. Gloria yerinden kalkmadan olanları izledi. Bir süre sonra Aido ayağa kalkmak için serumlarla boğuşmaya başladı ve Gloria istemsiz olarak kıkırdadı. Sinirlendiğinde daha tatlı oluyordu sanki. ‘’Yarın akşam saat yedide bizim yatakhane’nin yakınlarında ol!" Gloria'nın gözleri parladı ve kalbinin daha hızlı attığını hissetti. Sanki vücudu kelebeklerle dolmuştu. "Ta-Tamam!" dedi ve gülümedi Aido'ya. Sonra yerinden fırlayıp odasına koştu.

Aido Ay yatakhanesinin büyük kapısını araladı ve dışarı çıktı..Sessiz adımlarla büyük taş merdivenlerden basamakları saymadan indi..Çıktığını herkesin görmesini istemiyordu..Sonuçta ders başlamak üzereydi ve derslikten yatakhaneye bahaneler uydurarak gelmişti..Şimdi bir insanla buluştuğunu gören olursa ortalık karışabilirdi..Kız görünürde yoktu..Ancak Aido’nun burnuna insan kokusu geliyor ve yakınlarda hızla atan bir kalbin sesini duyuyordu..Gülümsedi..Kendi kendine:
‘’Buldum seni’’diye mırıldandı ve gözlerini tatlılıkla kıstı..Kıza doğru yürümeye başladı..Muhtemelen süs çeşmesinin yanında olmalıydı ki tatlı bir su seside duyuluyordu..Kalp atışlarının arasında kızın..Dolunay yavaş yavaş gökyüzünü aydınlatmıştı...Aido kabul etmeliydi..Ay’ı hiç bu kadar parlak görmemişti..Öyle ki Cross akademisinin taş zeminini gündüz gibi aydınlatan bu ışık Aido’nun gözlerini rahatsız etmişti..Bu kadarına pek alışık değildi..Kafasını ay ışığına indirdi ve ışıktan dolayı rengi açılan gözlerini korudu..Çeşmenin şırıltısı eşliğinde ay ışığının yanında böylesine dururken kızı görememenin öfkesiyle surat astı..Onu duyabiliyor ama göremiyordu..Tamda burada olmalıydı işte...Ay o kadar parlıyordu ki Aido’nun arkasına gölgesini düşürmüştü..Aido hafif şaşırmış bir edayla gölgesine bakıyordu ki biraz ileride ki dönemeçin yakınında bir gölge daha gördü ve gülümsedi..O yöne yaklaştıkça kalp atışları bir anlam kazanıyordu..Dönemeçi döndü..Kız diğer yakadan kendisini bekliyordu belli ki arkası dönüktü çünkü..Aido gülümsedi ve:

‘’Selam’’