Sıradan Bir Gece?

Amaya merdivenleri ağır ağır çıktı. Doğruca ay yatakhanesindeki odasına doğru gitti. Evet, belki bir vampir değildi. Ancak güneşten nefret ederdi. Bu yüzden kesinlikle ay yatakhanesinde kalmakta kararlıydı. Ve Müdür Cross’u ikna etmek hiç de zor olmamıştı. Her zaman ki gibi niye burada olduğunu bilmiyordu. Okul hayatını hiç bilmezdi. Hayatı boyunca okula gitmemişti. Henüz ay doğmamıştı ve bu gece doğmayacaktı da. Ancak güneş ışığını yavaş yavaş kaybediyordu. Vampirlerin bazıları uyanmaya başlamıştı. Koridorda ağır adımlarla yürürken bir yandan da arkadaşı Kayla ile konuşuyordu. Elbette vampirler ne konuştuğunu duyuyor nede Kayla’yı görüyordu. Amaya için zaten yaşayan, nefes alan hiçbir şeyin değeri yoktu. İşte bu yüzdende çarptığı vampirden özür dilemeksizin ve ya herhangi başka bir şey söylemeksizin yoluna devam etti. Sanki hiçbir şey olmamış gibi… Ancak vampir bu kadar soğukkanlı değilmiş anlaşılan. Hemen Amaya’yı durdurdu.

Aido kendisine çarpan kızın kolunu yakaladı..O koku insan kokusu? Sorun şuydu ki kızları sevdiği kadar kanıda seven bir yapısı vardı..Kolunu çok sıkmadan kızı yavaşça öne doğru çekti..Surat astı..Beklediği tepkiyi alamayınca derin mavi gözleri dalgalı bir su gibi şekil değiştirdi..Böyle bir durumda kabalaşmak ona yakışan bir tavırdı..Surat astı..Kızın bileğini saniyeler içerisinde sertçe bıraktı ve

‘’Önüne baksana ‘’ diye çıkıştı..

Amaya bir süre hiç hareket etmeden(nefes aldığını bile anlamakta zorlanacağınız kadar) öylece onu durduran vampire baktı. Vampirin bir cevap belkide bir özür beklediğini tahmin ediyordu. Ama Amaya hiç kimseden en azından nefes alan hiç kimseden özür dilemezdi. dönüp gitmeyi düşünmüştü. Fakat hemen yanı başında onu izleyen Kayla onu engelledi.
"Ona cevap bile vermeyecek misin? Savaşçı ruhundan yoksunsun Mai!"
"Bana bu şekilde hitap etme." diye Kayla'ya karşılık verdi. Elbette yine hiç kimse bu konuşmayı duymamıştı. Bu sefer vampire hitaben konuştu.
"Ne yaptığım seni alakadar etmez. Hiç kimseye hesap veremem, özellikle de senin gibi nefes alan zavallılara." Amaya her zaman konuştuğunda aldığı tepkiyi almamıştı. Bundan şikayet edecek de değildi. ancak canlılar genelde ağzını açmadan konuşan insanları gördüklerinde daha çok şaşırırdı. Bu vampirin yüzündeyse sadece 1 saniyelik bir şaşkınlık belirmiş ve hemen kaybolmuştu.
Amaya bu konuşmayı uzatmak istemiyordu. Ama kayla aynı fikirde değildi. Vampirin etrafında daireler çizerek süzülüyordu. Ve avına saldırmaya hazırlanan bir kaplanınki gibi bir yüz ifadesi vardı.

Aido durdu..Bir saniyede olsa şaşkınlığı yüzünde anlaşılacak biçimde açık kalmıştı..Ardından suratında soğuk ve ukala bir ifade belirdi..Yeri yavaş yavaş bir soğukluk kaplıyordu..Kızın sözlerini kulak arkası etmişti..Aslında böyle bir şeye kızmazdı..Fakat bugünlük meşgul olabileceği bir eğlence arıyordu..Bu kızda bir bakımdan yardımına koşmuştu..Yeri kaplayan buz Aido’nun gözleri kadar soğuktu..Biçimli dudaklarının kenarında ufak bir çapraz gülümseme belirdi ve:

‘’Ne dedin sen?’’ sesi inanılmaz alaycı ve soğuktu..

Yeri kaplayan buz yavaş yavaş kızın ayaklarına doğru tırmanıyordu. Aido tereddüt etmedi.. Hayaletlerle zaten yeterince içli dışlıydı..Karşısındaki kız muhtemelen aido’nun şu anda çevresinde dolanan hayalete güveniyordu..Ancak bilmediği şeyse aido’ya bırakın saldırmayı azda olsa yaklaşamayacağıydı..İkinci bir şeyse aido’nun en başından beri hayaleti görebildiğiydi..

Amaya ayaklarını kaplayan buza baktı ve yere çöküp üzerine elinin ısısıyla yamuk yumuk şekiller çizmeye başladı. Kolyesi parlamaya başladı ve hemen ardından buz yok oldu.
"Teşekkürler" dedi Amaya elbette yine hiç kimse duymamıştı.
"Beni dondurmaya çalışmak mı? Ne aptalca bir deneme ama. Buzda canlıdır ve canlı olan her şeyin bir ruhu vardır. Ayrıca geçmişte de buza hükmeden vampirler oldu. Ve ruhları yardımıma her an hazır. Off bu kadar gevezelik bana göre değil. Güle güle" dedi gitmek için ayağa kalktı ve arkasını döndü ki kayla bir anda önünde belirdi. Yüzündeki ifade açıkça savaştan kaçtığı için Amaya'yı azarlıyordu.

Aido ağzı beş karış açık bir biçimde kıza baktı..Bu okul kesinlikle çatlaklarla dolmaya başlamıştı..En azından bir şeyi kendine beyan etmişti..Kesinlikle bu kızla çıkmayacaktı..Suratını ekşitti..Birde başında çatlak bir şaman eksikti..Ve bir şey daha biliyordu ki bu kız kesinlikle çok iyi anlaştığı arkadaşı Hana’nın tanıdığıydı..

Amaya Kayla'nın yoğun ısrarı üzerine tekrardan dönüp vampire baktı. Ancak o anda dönmemiş olmayı diledi. Bütün salon yıkılmış ve her bir vampir kanlar içinde. elbette bu görüntü sadece bir saniye sürdü. Ama yinede korkunçtu. Yaşayanlardan nefret ediyor bile olsa. Gözlerinin önünde ölmelerine izin veremezdi. Yine bir felaketi önceden görmüştü. Peki ya engelleyebilecek miydi?

Aido kızın donuk bakışlarına baktı..Yine bir psikopat daha ona çatmıştı..Farklı bir olay değildi..Bir kaç adım geriledi ve tereddütle donup kalmış kıza baktı..

‘’Delisin sen ben gidiyorum..’’dedi sonunda ve gitmek üzere arkasını döndü..

Amaya hızla vampiri durdurdu.
"Geliyor!" bunu psişik olarak değil yüksek sesle söylemişti. Bu ilk kez olmuştu. İlk kez yüksek sesle konuşmuştu.
"Buradaki herkes, her şey. Ölecek. Yok olacak." dedi.