Aile Toplantısı

Aido surat astı..Bu aile toplantılarına oldum olası gıcıktı..Birde onu buraya zorla getirmiyorlar mıydı? Sorun şu ki paskalya tatilinde burada sıkılarak oturmaktan daha farklı planları vardı..Ve bu planlar arasında kendini yatak odasına kilitlemek barınmıyordu..Onun planı bolca uyumak akşamları okul dışına çıkıp karaborsacılardan kan satın alarak bir ziyafet çekmek.ve Toni ile birlikte kızları kendine çekmekti..Yani kısacası bu planlar arasında babası tarafından zorla eve getirilmek yoktu..Tüm ailenin malikanede toplanması hiç yoktu..Ailesi geniş sayılırdı..Ve her üç yılda bir kere tüm aile bir yerde toplanırdı ki bu Aido’yu delirtirdi..Bu sefer ufak bir avantajla sıra onların evindeydi..Bu öyle görünmese de bir avantajdı çünkü Aido’ya odasına kapanma şansı veriyordu..Gerçi diğer toplantılarda bilerek ve isteyerek saçma sapan ilaçlarla kendini hasta ediyordu..Açıkçası yine bir odaya götürülüyordu..İşin aslı bunları yapması aile toplantılarını sevmemesinden değildi..Ailesinde pek çok burnu havada vampir vardı ve bu şahıslar onu yakaladıkları anda ona kusurlarını söyler hatta daha da kötüsü kendi çocuklarını onlara büyük bir iştahla anlatırlardı..Zaten Aido’nun geçen toplantılarda adı çıkmıştı.Aido işte bu nedenle balo salonundan süratle kaçmış ve üst katta ki odasına sığınmıştı..Kaçmak onun için zor olmadı..Sonuçta üç sezon Prison Break izlemişti..Dış cepheden üst kat merdivenlerine rahatlıkla tırmanmıştı..Şimdi tek yapması gereken kapıyı yavaşça çekmek ışıkları kapatmak ve tüm bunlar bitene kadar yaklaşık on dört saat orda usulca oturmaktı..Kulağa uygulanabilir gibi geliyordu..Ancak ikinci saatte hiç öyle olmadığı anlaşıldı..Aido odada hızla adımlarla gezindi..Susamıştı..Biliyordu giderken aşağıda ki şölenden bir şeyler aşırmalıydı..Çıkmayı düşündü ancak aşağıda aynı zamanda pek çok çocuk vardı ve bu bir bakıcıya ihtiyaç olması demekti ki genelde ev sahibinin kızı yada oğlu istese de istemese de bu işi üstlenmek zorundaydı..Yatağın üstüne kendini attı ve zavallı kız kardeşini düşündü..Akıllıysa muhtemelen oda kaçmıştı..Koridor kapısının açılma sesiyle Aido yorganı üstüne çekti..Kapıyı zorlayan olursa kendini kötü hissediyordu..Karnı ağrıyordu.Kahretsin..Bu sefer herhangi bir ilaç içmemişti yutmazlardı..Sonuçta ailede ilginçte olsa doktor vardı..Banyoya gidip aşırmayı düşündü ancak bu da iyi bir fikir değildi..Çünkü koridorda kıkırdamalar duyuluyordu..İnce tiz sesleri duydu..Ve yorganı açarak söylendi..

‘’Sizi gidi küçük canavarlar..Koridor kapısı neden kapalı acaba? Diye düşünmeden girdiniz öyle değil mi?’’

Kendi kendine söylenmesine karşın çocukların duyup yetiştirme ihtimalini göze alarak yorganı tekrar kafasına çekti…..Belki aşağıda ailesinin yakın dostları da olabilirdi….Bu da aileden olmayan birinin alt katta olması demekti ki o kişiyi bulmak samanlıkta iğne aramak gibiydi..Bu nedenle bu fikri kafasından çıkardı ve on iki saatte hatta on dört saatte olsa beklemeye karar verdi..

Hana sıkıntı içinde salondaki herkesi selamladıktan sonra bir köşeye geçip elindeki sahte kan dolu bardaktan bir yudum aldı. Bu lanet olası partilere her zaman çağrılırdı. Kuran ailesinden gelmenin kötü yanı safkan veya soylu olması kimsenin umurunda değildi. Onu her zaman çağırırlardı. Üstelik şimdi teni çikolatayı andıran bir kahverengiydi bu kişiliği vampirlerin ona ucube gibi bakmasına neden oluyordu. Hiç değilse o aptal suratlarını görmek zorunda kalmıyordu. Ancak böyle yerlere çağrılmasında ki en kötü faktörlerden biriside şu ucubik elbiseleri giymek zorunda kalmasıydı.
Kafasındaki düşünceleri dağıtarak bardağından bir yudum daha aldı. Etrafına boş gözlerle bakındı. Salonda bir tane bile safkan görünmüyordu. Belkide gelmesi için o yüzden bu kadar ısrar edilmişti. Soyadı başına ne çok dert açıyordu. Gerçek bir safkan olmadığı için çok memnundu. Eğer öyle olsaydı kim bilir ne kadar daha böyle saçma sapan partilere çağrılacaktı. Bu kendi beğenmiş züppeler ile sohbet etmek şu anda isteyeceği son şeydi. Bu nedenle yavaş yavaş salondan uzaklaştı. Koridorlarda boş boş geziniyordu. O sırada bir ses duymasıyla olduğu yerde durdu. Ama daha sonra bunun tanıdık bir ses olduğunu fark etti. Aido! O sersemi kim böyle bir yere çağırırdı ki? Ancak bir süre sonra partidekilerin hemen hemen hepsinin Aido ailesinden olduğunu hatırladı. Aslında ilk başta başına daha ne kadar büyük bir bela açabileceğini düşünerek salona dönmeyi düşündü ancak o züppeler ile aynı ortamda olma fikri Aido ile kavga etme fikrinden daha rahatsız ediciydi. Hiç değilse kavga etmek daha eğlenceli oluyordu. Elbette ara sıra kolu veya bacağı kırılırdı ama böyle bir sorun Aido ile olan kavgalarında başına hiç gelmemişti. Evet, gerçekten önüne gelen herkesle kavga etmeyi kendine hobi edinmişti.
Bütün bu düşünce kalabalığını dağıtarak içeri girdi. Büyük ihtimalle ilk kez kapıyı, pencereyi ve ya benzeri bir şeyi kırmadan Aido'nun yanına gitmişti. Aslında Aido şu anki kişiliğinin Hana olduğunun bile farkında değildi. Ama bu saklayacağı bir sırrı değildi. Hatta artık tam olarak sır bile değildi. Kapının eşiğine yaslanıp konuşmaya başladı.
"Selam. Bu lanetli partilerden birine gelmekten anlaşılan sende nefret ediyorsun. Ama bir odaya tıkılmak hiç de iyi bir fikir değil. O kocaman salonda olmayı tercih ederdim ben olsam... Bu biraz ironik. Bende sıkılıp ortalıkta boş boş dolaşmayı orada olmaya tercih ettiğim halde bunları söylemem, gerçekten ironik." sürekli tavana bakarak sanki kendi kendine konuşur gibi konuştuğu için ancak birkaç saniye sonra Aido'nun 'sende kimsin?' dercesine ona baktığını fark edebildi. Ama bunu bulmayı ona bırakacaktı.
"Bil bakalım kim?" bunu yüzünde kocaman bir sırıtışla söylemişti.

Aido gözlerini açılan kapıya yönlendirdi ve kapıyı açanın 0-5 yaş grubu çocuk sürüsü olmamasını diledi..Aslında dileği gerçekleşti kapıda ki karartı kesinlikle 0-5 yaş grubuyum demiyordu..Görüntüsü ince uzundu ve dışarıdan gelen ışık arkasından vurduğundan yüzü seçilemiyordu..İlk başta kafasında ki yorganı indirdi ve yataktan indi..Bu ses tanıdık geliyordu..Belki de ailesinin arkadaşlarından biriydi..Yaklaştı yaklaştıkça kızı yavaş yavaş tanımaya başladı..Belli bir zaman sonra kızın yüzünde ki pis sırıtış belirginleşti...Aido suratını ekşitti..Burda olmazdı..Attığı adımları geri çekti..

‘’Sen...’’

Hana biraz şaşırmıştı. İlk kez bu kişiliği ile Aido'yla konuşuyordu. Ancak diğer hallerinin yaptığı konuşmalardan edindiği en kesin bilgi Aido'nun hafif beyin sorunlu birisi olduğuydu. Elbette ki bu düşüncesinde büyük ölçüde kendi payı vardı. Yani daha doğrusu kırmızı halinin. Aslında düşününce adam gibi hiç konuşmamıştı Aido ile. Bu kadar çabuk kim olduğunu anlaması da oldukça ilgisini çekmişti aslında.
Bir kahkaha attı ama daha sonra normal bir ses ve normal bir yüz ile konuşmasına devam etti.
"Demek beni bu kadar çabuk tanıdın. İlginç..." kırmızı Hana'nın yaptıklarını düşününce belkide Aido şu anda onu canavar gibi görüyordu. Odaya girip yüzüne kasıtlı olarak aşırı belirgin bir şaşkınlık ifadesi yerleştirdi.
"Merak etme. Adam yemem. Sadece bu aptal partilerden benim kadar nefret etmen beni şaşırttı. İlgi odağı olmayı seversin sanıyordum. Eğlenmeyi falan... Gerçekten de ilginç." son sözlerini yine tavana bakarak kendi kendine konuşur gibi konuşuyordu. Elbette aslında hiçbir zaman kendi kendine konuşmuyordu. Sadece öyle istediği için öyle konuşurdu. Hep istediği gibi olurdu. İnsanlarla vampirlerin çoğu onun için birer deney faresiydi. Deney farelerinin sizi nasıl gördüğünü önemsemezsiniz değil mi? Oda bu şekilde asla önemsemiyordu.