Kardeşim..

Esther yeşil ışığın yanmasıyla herkes gibi ana caddede monoton bir biçimde ilerlemeye başladı..Aslında her zamankinden daha sakindi..Üstüne giydiği bordo palto bindokuzyüz doksanların modasıydı...Hafif dantelli botları ve su dalgası benzeri paltosundan bir kaç ton açık kurdelalarla tutturulmuş saçı ile zaman makinesinden fırlamış biri gibiydi..Bu nedenle insanlar dönüp dönüp ona bakıyordu hatta onu görmek için yolundan sapanlar bile vardı..Ancak o aldırmadı..Elinde tuttuğu giysisiyle uyumlu krem rengi eski valizi kavrayarak otogar’a varana kadar devam etti..Nihayet otobüse bindiğinde derin bir yolculuk başlıyordu...Yanına kimse oturmak istememişti sebebini giysisine bakarak anlıyordu..Ancak umursamadı yine..Ona göre marjinal olmak iyiydi...Aslında cross akademisinde indiğinde sevgili kardeşinin düzeltmek gerekirse üvey kardeşinin yüz ifadesini merak ediyordu..Acaba onu tanıyacak mıydı? Tanırsa anlatabilecek cesareti olduğunu düşünmüyordu işin açıkçası..O her zaman bir kuşu bir taşla ezmekten korkan o yedi yaşında ki çocuk olacaktı..Bir saatlik otobüs yolculuğu küçük kasabaya varılmasıyla son buldu..Esther eski valizini aldı ve gecenin bir yarısı sisli durakta indi..Aslında gecenin bir yarısı dönem ortasında okula kayıt olması normal değildi..İşte bu nedenle pek çok mazeret uydurmuş ve bir yığın sahte belge göndermişti okula..Cross akademisine tırmanan merdivenlerin önünde durdu ve valizini indirdi..Kafasındaki kurdelaları düzeltti..Paltosunun dantellerini içeriye çekti ve merdivenleri çıkmaya başladı..

Hana sersem sersem okul bahçesinde ilerliyordu. Havanın sıcaklığı başını döndürüyordu ve görüşünü kısıtlıyordu.
"Böyle giderse artık bana ucube demeyecekler. Bitter çikolata ucube diyecekler. Off..." diye kendi kendine söylenerek ilerliyordu. Önünü göremediği için merdivenlere geldiğini fark edememişti. Bu yüzden aşağıya düşmeye başladı. En sonunda birisine çarparak durdu. Çarpması esnasında onun bir vampir kızı olduğunu anlayabileceği kadar hava akımı oluşmuştu. ayağa kalkıp toparlandı.
"Ah! Özür dilerim. Sıcak havalarda pek iyi..." sözü yarım kalmıştı çünkü karşısında hiç kimse yoktu. Hemen arkasını döndü ve tekrar konuşmaya başladı.
"Az öncede söylediğim gibi sıcak havalarda pek iyi göremiyorum. Az önce seni arkamda sanıyor olduğum halde önümde olmanda buna bir örnek sanırım. Ve bir vampir olduğum halde merdivenlerden aşağı düşmemde." diyerek hafifçe gülümsedi.

Çarpışmanın etkisiyle valizi taşta biraz sürüklendi..Ayağa kalktı ve karşısında ki kızı süzdü..Bir vampirdi her halinden belliydi..İlk bakışta kızın bu kadar sıcak bir gecede neden palto giydiğini soracağını beklemişti..Ancak soruyu alamayınca sevindi..Çünkü saatlerdir yolda herkesin ona bakmasının sebeplerinden biriydi bu..Teredüttle bekledi..Bir yerden başlaması gerektiğini biliyordu ama bu kızın bildiğinden emin değildi..Tereddütle buz mavisi gözlerini kıza çevirdi..

‘’Birini arıyorum..Aidan..Aidan Fairbairn..Tanıyor musun?’’

Neden ona kardeşinin eski ismini söylediğini bilmiyordu..Bu kızın anımsama olasılığını düşürüyordu..Bunu bilmesine rağmen....Kafasında çeşitli olasılıklar geçirirken gözleri ciddi bakışlarla kıza kilitlenmişti..Bir cevap bekliyordu..

Hana epeyce uzun birkaç dakika boyunca kızın sorusunu düşündü.
"Aidan? Hmm... Bu okulda öyle bir öğrenci yok. Ama Aido var. Oldukça yakın isimler değil mi?" şakasına söylemişti bu yüzden yüzüne kocaman bir gülümseme yerleştirdi.
"Hanabusa Aido. Onu tanıyorum ama büyük ihtimalle alakasız birisidir. Sana başka bir vampir akademisine gitmeni öneririm. Veya o bir insansa insan okuluda olur. Yinede bu yakınlarda okulda yok ve bu saatte otobüs bulmak oldukça zor olur. Vampir hızıyla bile en yakın okul 2 günlük mesafede. Bu gece burada kal yarın yola çıkarsın." Cebinden kan tabletlerini çıkarttı ve kıza uzattı.
"Bunları da al. İhtiyacın olur. Daha yeni aldım anlayacağın hiç kullanmadım... Off... Çok sıcak!" son cümlesini aşırı derece vurgulayarak söylemişti. Buda serinletici bir rüzgarın esmesine yetmişti.
"Böylesi daha iyi. Ama sanırım sadece ben bu kadar sıcaktan rahatsız oluyorum. Anlaşılan bu sıcak senin için sorun değil." durup kızı baştan aşağı süzdü ve
"Bu kadar kalın giyinen bir vampir ilk kez görüyorum. Çok soğukkanlı olmalısın. Yoksa asla böyle giyinmezdin. Aslında kara kışta bile bu kadar kalın giyinen bir vampir görmedim ama... Her neyse insandan insana, vampirden vampire fark vardır." bunları söyledikten sonra bir anda görüntüsü değişti. Kırmızı gözleriyle bambaşka birisi oluvermişti. Pis bir gülümsemeyle konuşmasına devam etti.
"Kıyafetlerin beni ilgilendirmez. Akıl hastası bile olsan umrum olmaz. Beni işe karıştırma yeter. Her neyse. Bu okuldan gerçek akıl hastaları var. Onlar kadar beter olamayacağına eminim. Hele şu deli Aido yok mu? Ah çocuk resmen insanı deli ediyor." artık kızla konuşmaktan çok kendi kendine yakınıyordu.
"O serserinin Nyx ile nasıl konuştuğunu düşündükçe deliriyorum. Üstelik hiçbirini hatırlamadığı için ona ceza verme hakkımda yok... Ah ondanda kötüsü şu gıcık C sınıfı serseri. Ondan beteri var mı? 10 km yakınındayken bile burnumu tıkamam gerekiyor.... bir an durdu ve karşısındaki kızı hatırladı.
"ah tabi bunlar seni ilgilendirmez kendi kendime konuşuyorum işte. Hadi bakalım müdür cross'a gidip bu gece bura kalman için izin alalım. Hayır cevabını kabul etmiyorum. Burada kalıyorsun yarın da pılını pırtını tıplayıp dosdoğru buradan çekip gidiyorsun." kıza cevap şansı bile vermeden büyük bir hızla merdivenleri tırmanmaya başladı.

Kız onu sürükleyen kollardan kurtuldu..Aslında alınmaktan çok öfkelenmişti ama kızın sözleri ona çağrışım yapmıştı..Elini sertçe çekti ve valizini yere attı..Bakışları öfkeyle dolmuştu..Ancak bu bakışlar kıza değildi..Hanabusa Aido işte onun ikinci ismi..Bulmuştu bunca yıllık üvey kardeşini bulmuştu..Onu hastaneye kapatmalarının en büyük etkenini..

‘’Bekle..’’diye bağırdı istem dışı..ve devam etti ‘’Hanabusa..Aido işte o çocuktan söz ediyorum..’’dedi telaşla..Bunca yıldan sonra onu bulmuştu şimdi neler yapabileceğini bilmiyordu..

Bir anlık panikleme yaşadı..Bunu karşısındakininde farkettiğini biliyordu..Kızın ani değişimine kafası takılmamış değildi ancak şu sözleri üzerine tüm dikkati lanet olası üvey kardeşine yönelmişti..Kızın tatmin olmadığını düşünerek:

‘’Aidan onun eski adıdır..Ben Esther...Aido ailesinin evlatlık kızıyım..’’ kısa bir röverans yaptı eteklerini tutarak.. Kızın söylediklerine bakılırsa Aidan her zaman ki gibi pisliğin tekiydi..Bakışlarını biraz olsun yumuşatarak..

‘’Müdiriyete zaten uğrayacaktım..Buraya kayıt oluyorum..Bu işi hallettikten sonra beni kardeşimin yanına götürebilir misin? Onunla konuşmam gereken konular var..’’ Son sözleri nefretle söylemişti..

Hana sırıtarak karşılık verdi.
"Aidan ha?" kahkaha atmaya başladı. Kahkahasını bastırmaya çalışmak gibi gereksiz bir çaba göstermedi bile.
"Elbette sana onun yerini söylerim. Seni yanına da götürürüm. Ama eğer ona zarar vereceksen..." bir süre durdu yüzünü ciddileştirdi ve son derece sinsi bir yüzle devam etti.
"Bu işte benimde parmağımın olmasını sağlamalısın."

Gloria çoğu geceler yürüdüğü gibi yine okulda dolaşıyordu. Tam sakin gecenin sevkini çıkarırken avludan hafif sesler geldiğini duydu ve ayak adımlarını o yöne doğru hızlandırdı. Bir ağacın arkasına saklanıp dinlemeye çalıştı ama ne dediklerini anlayamıyordu. Daha iyi duyabilmek için hala saklanarak biraz daha yaklaştı. Sessiz ama dayanıksız adımlar atıyordu. Bir kaç adım sonra artık duyabiliecek yakınlıkta olacaktı. Tam yeterince yakındı ki dengesini kaybetti ve yere tosladı. Beli çok acımıştı ama avludaki kızlar duymadan oradan ayrılmalıydı. Hemen yanındaki ağaçtan güç alarak ayağa kalktı ve ters yöne gitmeye başladı. Koşması gerektiğini biliyordu ama canı yanıyordu. Hem belki kızların ona göremeyeceği uzaklığa giderse sadece kuşların sesi olduğunu düşünebilirler miydi? İhtimaller ne kadar düşük olsada bunu içten içe umdu ve yavaş yavaş ağaçların içine girdi. Daha fazla ilerleyemeyince yere oturdu ve gömleğinin altından belini kontrol etti. Sanki yeterince derdi yokmuş gibi bir de beli mosmor olmuştu. Etrafta kimse yoktu. Gloria kızların sesi umursamadığını ve avludan daha ayrılmadıklarını düşündü. Ama bir insanın gözleri zaten ne kadar görebilir ki?

Hana kızdan bir cevap bekliyordu. Ancak o sırada duyduğu bir ses onu o yöne çekmişti. Fakat duyduğunun ne olduğuna emin değildi. Kızın düşmesinin sesi mi? Damarlarındaki kanın sesi mi? Emin olamasa da sese doğru yöneldi. Yanındaki vampiri bir anda unutmuştu. Çünkü şimdi duyduğunun ne olduğunu çok iyi anlamıştı. Kalbi hızla atarak yanaklarına ve boynuna oluk oluk kan pompalayan bir insanin sesiydi bu. Vampirlik hızını rüzgarın gücüyle birleştirerek olabileceği kadar hızla kızın karşısına geçti.
"Bak bak! Burada kimler varmış. Bayan başkan kuralları biliyorsunuz değil mi? geceleri buralarda dolaşamazsınız! Size şimdi bunun nedenini göstermeme ne dersiniz?" gözleri açlıkla parlıyordu. Elleri kızın dayandığı ağaca kenetleyerek kaçmasını önledi. Daha sonra ağzını iyice açarak vampir dişlerini görmesini sağladı. Tam kızı ısıracağı sırada duyduğu bir sesle geri çekildi. Ellerini ağaçtan indirdi.

Aido avluya indi...Aslında bu saatlerde ortalıkta dolaşmak onun işi değildi fakat canı pek derse girmek istememekle beraber bu sıcak gecede ders yapmak çekilmezdi..Öyle ki kendi kendini bile dondurabilirdi..Bahçeye çıktı..Avluda kısa bir yürüyüşten sonra...İnsan kokusu burnuna geldi..Bu kokuyu tanıyordu..Gülümsedi..Onu her gördüğünde kıpkırmızı olan şu sınıf başkanıydı..Yanına gitmek yapılabilecek güzel şeylerdendi..Ağaçlardan çıkarak yaklaştı..Ancak gördükleri mavi gözlerini irileştirdi..Şu kız ruh hastasımıydı..Bir insana saldırıyordu...İnsan kızı ceketinden son dakika çekti..Ve çalılara iktirdi..Aslında bu Hana onun değişiyle yine delirmişti yani gene kendi değişiyle deli gücüne sahipti..Bir pislik yapacağını biliyordu..Kaçmaya hazırlandı..Ancak çıkış noktalarını ararken o buz mavisi gözlere kendi gözleri tanıdık bir şaşkınlıkla kilitlendi..

Gloria kafasını kaldırığında başında kızıl saçlı bir kız duruyordu. Onunla tehditkar bir tonla konuşmaya başladı. Gloria yanında duran kızdan korkmuştu, hatta dili tutulmuştu. Ne söyleyeceğini bilmiyordu ve bu yüzden kaçmaya çalıştı ama kızıl kız onu eliyle durdurdu ve boynuna doğru yöneldi. Gloria çığlık atmaya başlayacaktıki aniden çalılara doğru itildi. Onu kimin kurtardığını görmek için kafasını kaldıramadan koşmaya başladı. Daha çok ilerleyemeden yere yapıştı, vücudu bu yarayla koşmasına izin vermeyecekti. Gloria yere düşmenin etkisiyle elinin de kanamaya başladığını farketti. O sırada arkasından gelen seslere başını döndürdü ve kızıl saçlı kızın ona kıpkırmızı alev almış gözlerle baktığını gördü.

Hana kanın kokusuyla resmen deliye dönmüştü. Bu kokuyu bir mil uzaktan bile olsa alırdı. Az önce avını elinden alan Aido’yu düşünmedi bile doğruca kıza doğru ilerledi.
“Kaçamazsın” anlamında dudaklarını oynattı. Eğildi ve kızla konuşmaya başladı.
“Şimdi canım ne diye gece sınıfının yasak olduğunu anladın mı? Ah bu arada kuralları yıktığın için bir ceza almak zorundasın. Bir düşünelim… ah buldum. O güzel kırmızı kanından biraz almalıyım. Böylece bir daha asla kuralları yıkmamayı öğrenirsin.” Büyük bir hızla kızın elini kavradı ve elindeki kanı yalamaya başladı. Biraz geri çekildi ve
“Tahminimce seni ısırırsam ya kan kaybından ya da korkudan ölürsün ve bunu istemem. Bu yüzden hemen kaybol çünkü kendimi kontrol etmek konusunda pek başarılı olduğum söylenemez.” Bunu söylerken yüzü son derece gergindi. Birisi veya bir şey onu son derece korkutmuş ve kendine hâkim olmakta zorlanıyor gibiydi. Ve bu kesinlikle doğruydu. Kendine hâkim olmakta son derece zorlanıyor ve birisinden son derece korkuyordu. Yüzündeki bu ifade bir insanın bile anlayabileceği kadar açıktı.