--Devrim---

Aido seri adımlarla akedemi kapısından çıktı ve resmiyetle gülümseyerek mavi gözlerini kıstı..Bu sefer devrimin zamanı gelmişti..Yıllar boyunca o lanet olası insanlarla yaşamaya mahkum edilmişlerdi..Safkanların son üyesininde soylu vampirler tarafından öldürülmesiyle artık devrim resmen başlamıştı..Safkan vampirler öldüğünden beri insan kanına susuzlukları uzun sürmemişti..İnsanların sadakatlarını kazanmışlardı..İsyan çıkaran vampirler kendi içlerinde bölünmelerine karşın sonları ise aynı safkanlar gibi bitmişti..İnsanlar tarafından vampirler inanılmaz sevilmeye başlamıştı..Vampirler insanların gözünde son derece asildi..Kendilerini insanlara olduklarından çok farklı tanıtmaları bunun öncüsü olmuştu..Anvena isimli soylu vampir aralarında olmasaydı şimdi bu kadar güçle kutsanmazlardı..Daha da kötüsü hala o safkan vampir ailesine hizmet ediyor olacaklardı.. Gülümsemesini yüzüne yaydı ve Yuuki-Kuran’ın yok olmak üzere olan bedeninin etrafında tam bir tur attı..Ardından aynı gülümsemeyle gözlerini iğice kısarak kızın üzüntüyle iri iri açılmış gözlerine sadece bir an için yakından baktı..Ardından ayağında ki siyah spor ayakkabıların mermerde çıkardığı ses eşliğinde kızın yanından uzaklaşarak onu beklenen sonuna terk etti..Okulun avlusuna varmadan koridorda ki aynada seri gülümsemesine ve ona uygun açılmış robotik gözlerine bir anlam kattı insanımsı sıcak bir edayla aynaya baktı..Ardından gülümseyerek hızla avluya çıktı..Kendisine bakan Gloria’ya gülümsedi ve el sallayarak yaklaştı...

‘’Selam’’ diyerek olabildiğince sıcak el salladı..

Hana içeriden gelen sesleri duyarak koşmaya başladı. Koridorlarda koşarken bir yandan da kılıcını elinde hazır bekletiyordu. Bu haliyle pek iyi bir savaşçı olmaya bilirdi ancak yinede elinden geleni yapacaktı. Koridorda son hız koşuyordu. Biraz ilerideki dönemeçten döndüğü anda burnunu çok keskin bir kan kokusu geldi. Hızla ilerliyordu ve bu sırada kırmızı Hana kendini beğenmişliğin yerini aldı. Biraz ileride yerde yatan safkan vampir Yuuki Kuranı ve hala D seviyesinde olan vampir avcısı Zero’yu gördü. Vampir avcısı umurunda değildi ancak Kuran ailesinden birisi olarak Yuuki Kuran’ın bu halini görünce son derece rahatsız olmuştu. Fakat kan kırmızı gözleriyle yapabileceği hiçbir şey olmadığını anlayarak hızlı bir şekilde Kuran kızın yanına yaklaşıp yere çöktü. O sırada sırtına tam kalbinin hizasına dayanmış bir silahın emniyetinin açıldığını belli eden bir ses duydu. Vampir avcısı son gücüyle onu öldürmeye çalışıyordu. Ancak anlamsız Hana rüzgâr kılıcı ile elindeki silahı ikiye bölüm hızla vampir avcısının kalbine sapladı. Daha sonra dönüp Kuran kızın kalan kanını içti. Ayağı kalkıp gidecekken durdu ve geri dönüp vampir avcısının da kanını içti. Bir kez daha ayağa kalkarak ilerledi ve birkaç adım yürüdükten sonra durup arkasını dönerek
“Elveda, gardiyanlar. Vampirlerin çağı artık başlıyor.” Dedi son derece umursamaz ve küstah bir sesle. Koridorda bir kez daha büyük bir hızla giderken ilerideki bir odadan gelen sesleri duyup hemen içeri girdi. O anda yumruk yemiş gibi oldu. Kuran Kaname öldürülmüştü. Hana’nın belli etmese de saygı duyduğu tek vampir Kaname Kuran idi. Bir o kadarda severdi. Bu kez kan tutkusu yerine öfkeyle parlayan gözleri odadaki soylu vampirleri hedef aldı. Büyük bir hızla rüzgâr kılıcını sallayarak az önceki Kuran kızının kanının verdiği güçle hepsini toza çevirdi.
“Lanetli kanınız sizin olsun!” diye son derece öfkeli bir sesle haykırdı. Kapıya kadar gidip arkasını dönerek Kuran Kaname’nin önünde eğildi. Daha sonra odadan çıkarak koridorda koşmaya devam etti.